ลองคิดดูดีๆ ว่าคนอย่าเราใช้เวลาเหล่านี้ไปกับการดูหรืออ่านอะไร… แน่นอนว่าใครๆก็เดาได้ว่ามันต้องรวมการ ’ยุ่งเรื่องของชาวบ้าน’ อยู่ด้วยแหงๆ
บทความที่ตีพิมพ์ไว้นานแล้วใน medicaldaily.com กล่าวว่าการเผือกของคนเรานี่เริ่มต้นมานานแสนนานและเป็นสิ่งที่ช่วยมนุษย์เรียนรู้ว่าต้องอยู่อย่างไรในสังคมนั้นๆ เต็มไปด้วยมุมมองและการตัดสินว่าอะไรดีหรือไม่ดีเพื่อเป็นต้นแบบในการกระทำของเราในอนาคต ซึ่งเรื่องที่เรามักจะหยิบยกมาพูดถึงก็คือเรื่องของบุคคลสาธารณะหรือบุคคลที่มีชื่อเสียง เพราะมันง่ายต่อการที่จะเกิดอารมณ์ร่วม และไม่ต้องอธิบายให้มากความจนเสียอรรถรส!
ส่วนคำถามง่ายๆ อย่างทำไมเราชอบอ่านเรื่องเหล่านี้นั่นก็ตอบได้ง่ายมาก …
‘นั่นก็พราะมันสนุกยังไงล่ะเธอ!’
ถึงจะดูเหมือนเขียนเหตุผลให้เหมือนเข้าข้างการเม้าท์มอยเรื่องชาวบ้านเป็นเรื่องดี แต่อย่าลืมว่าทุกอย่างนั้นต้องมีขอบเขต และเราไม่มีสิทธิ์ไปตัดสินชีวิตใคร เชื่อว่าไม่มีใครอยากทำผิดพลาด และไม่มีความผิดใดที่ร้ายแรงเกินที่ใจจะให้อภัย คำพูดเบาๆอาจจะไม่ได้ทำร้ายใครจนเลือดตกยางออกก็จริง แต่มันอาจกลายเป็นคมมีดที่กรีดเข้าที่ใจของใครคนหนึ่งจนกลายเป็นแผลเป็นไปตลอดชีวิต หรือฟางเส้นสุดท้ายก่อนลมหายใจจะปลิวเช่นกัน
ทำอะไรก็ขอให้อยู่ในขอบเขตของความพอดีกันดีกว่านะจ๊ะ คุณผู้ชม
