Disposable Me / (กล้อง)ใช้แล้วทิ้ง: คนเก็บขยะ
[Disposable Me / (กล้อง)ใช้แล้วทิ้ง] เป็นซีรีย์ที่เอากล้องฟิล์มใช้แล้วทิ้งไปฝากให้คนแปลกหน้าถ่าย เพื่อเล่าเรื่องผ่านมุมมองของเขา ที่แม้แต่เราเองก็อาจจะนึกไม่ถึง

Roll #2: [คนเก็บขยะ] ขยะพี่ หน้าที่ผม

ในวันที่พวกผมอยากเล่าเรื่องความอันตรายของขยะ ไม่ว่าจะเศษแก้ว ไม้เสียบลูกชิ้น หน้ากากอนามัย แต่คงไม่มีใครที่จะบอกเล่าเรื่องขยะได้ดีไปกว่าคนที่คลุกคลีอยู่กับขยะแล้วล่ะ

“โห ตอนแรก ๆ นี่อย่างเหม็นเลย แต่ตอนนี้พอดมไปเรื่อย ๆ ก็เริ่มชิน
ตั้งแต่พี่เก็บขยะมานะ ไอ้ที่เหม็นสุดนี่คือพวกของตาย เช่น หนูตาย หมาแมวตาย บางทีขับรถไปเจอศพหมาตายข้างถนนเราก็เก็บเหมือนกัน”

แบบนี้ผมก็เหม็นด้วยสิครับพี่ เพราะผมก็เป็นของ…ตายเหมือนกันครับ

“พอมองย้อนกลับไปตอนโควิดระบาดแรก ๆ ตอนที่ยังไม่มีใครมีความรู้เรื่องโรคนี้ ตอนนั้นก็รู้สึกว่าตัวเองเสี่ยงอยู่เหมือนกัน เพราะตอนนั้นทุกคนทิ้งหน้ากากอนามัยรววมกับขยะปกติ แล้วไอ้เราก็ไม่รู้ว่าเจ้าของหน้ากากเนี่ยเค้าเป็นหรือไม่เป็น เราเลี่ยงไม่ได้เพราะมันเป็นหน้าที่ของเรา ก็เลยต้องหาทางป้องกัน เช่น ใส่ถุงมือ ใส่หน้ากาก

อย่างตอนนี้เราจะแยกหน้ากากอนามัยไว้ ทางเขตเค้าจะมีวิธีทำลายอีกแบบที่จะทำให้มันปลอดภัย”

“ตอนเค้ารณรงค์ลดการใช้พลาสติกนี่ขยะพลาสติกมันลดลงไปจริง ๆ นะ แต่พอโควิดระบาดหลายคนออกไปข้างนอกไม่ได้ ก็จะสั่งอาหารมากิน เลยกลายเป็นมีขยะพลาสติกมากขึ้นกว่าเดิม”

อ๋อ แล้วก็พวกถุงผ้านี่ลดขยะได้จริง ๆ แต่มันไม่ได้ช่วยลดโลกร้อนอย่างที่หลาย ๆ คนเข้าใจหรอก
เพราะจะผลิตถุงผ้าหนึ่งถุงนี่สร้างมลพิษเยอะถึงขั้นต้องใช้ซ้ำ 7,000-10,000 กว่าครั้งต่อใบ เพื่อจะให้คุ้มกับมลพิษที่
ร้างจากโรงงาน

ตัดภาพมาที่บ้านตัวเอง มีถุงผ้าอยู่ประมาณ 30 กว่าใบ ที่องกรณ์ต่าง ๆ แจกเป็นของชำร่วย
นี่ผมต้องไปจ่ายตลาดอีก 300,000 ครั้งเหรอครับ ถึงจะคุ้ม?

“ขยะช่วงก่อนมีโควิดกับตอนนี้ก็ต่างกันอยู่นะ ช่วงนี้คนอยู่บ้านเยอะ ขยะมันก็เพิ่มขึ้น
พอเค้าสั่งข้าวมากิน ปริมาณขยะมันก็ทวีคูณ

วันก่อนพวกผมเก็บขยะมาได้ 7 ตัน
แต่ถ้าหนักสุดในชีวิตต่อวันนี่ผมเคยได้ 13 ตัน วันนั้นต้องวิ่ง 2 รอบ เพราะว่าฝนตก มีน้ำฝนในถังขยะด้วย
ส่วนที่เบาสุดก็ 5 ตัน”

“ผมเก็บขยะมา 20 กว่าปีแล้ว ร่างกายก็เริ่มออด ๆ แอด ๆ ก็มีปวดหลังปวดเข่าปวดข้อบ้าง แต่ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว เพราะรับหน้าที่เป็นคนแยกขยะอันตรายกับรีไซเคิลอยู่หลังรถแทน ไม่ต้องแบกอะไรบ่อย ๆ ก็จะให้อีกสองคนคอยไปเอาถังขยะมาเท

ย้อนกลับไปคืองานค่อนข้างหนัก เพราะบางวันฝนตก แล้วน้ำฝนเข้ามาในถังขยะ มันทีมันถังละ 30-40 กิโลฯ ได้ แล้วเราทำทุกวันไม่มีวันหยุด ยิ่งวันที่ฝนตกนี่ยิ่งต้องออกไปเก็บขยะเลย ไม่งั้นขยะจะยิ่งเน่า”

นี่คือตัวอย่างที่ดี นี่คือบ้านที่แยกขยะ

ที่จริงบ้านผมก็แยกขยะเหมือนกันจำได้ว่าแรก ๆ ขี้เกียจมาก เพราะต้องล้างขวดก่อนจะทิ้งแยก
คือใจเรามันอยากแค่โยนขวดพลาสติกลงถัง ใช้เวลาแค่ 1 วินาที ก็เสร็จ
แต่พอแยกขยะจนชินแล้วก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันลำบากขนาดนั้นนะ เพราะถ้าให้คนเก็บขยะมาเทลงหลังรถแล้วแยกให้เองคงจะยากกว่า

“พวกขยะอันตรายหรือขยะรีไซเคิลก็จะเอาไว้ที่คอกหน้ารถ

ถ้าบ้านไหนแยกขยะมาจะสบายมาก เพราะไม่ต้องมาเทแยกกันเอง โยนถุงขยะเข้าคอกได้เลย”

“เท่าที่เจอขยะอันตรายในเขตผม หลายบ้านเค้าจะแยกถุงแล้วติดป้ายเขียนบอกไว้ เช่น กระจกแตก ขวดแตก
ให้เราระวัง ไม่งั้นถ้าเราไม่รู้แล้วไปหยิบ บางทีก็โดนบาดมือ

อย่างที่เอาไม้ลูกชิ้นใส่ขวดพลาสติกแล้วปิดฝาขวด ก็ทำได้นะ เพราะตอนรีไซเคิลเราแค่เปิดฝาขวดแล้วเทไม้ออกมา

แต่บางคนเค้าบ้วนหมากฝรั่งลงไปในขวดหรือทิ้งก้นบุหรี่ลงไปในขวด จนมันแน่นเกินไป เราเทออกมาไม่ได้ ขวดนั้นเราก็ต้องทิ้ง เอาไปรีไซเคิลต่อไม่ได้”

“ตอนเช้าระหว่างทางที่ขับมอเตอร์ไซค์ไปขึ้นรถขยะ ผมก็จะแวะเข้าไปลากถังขยะในซอยแคบ ๆ ระหว่างทางมารอที่ปากซอยก่อน เพราะรถขยะมันเข้าไปลำบาก แบบนี้จะทำให้ทำงานเสร็จไวขึ้น

เอารถมาจอดเทียบ แล้วก็ยกเทได้เลย”

“หลัง ๆ นี่ก็สนิทกับหลายบ้านนะ เพราะเราไปเก็บขยะให้เค้า ได้กินสปอนเซอร์บ่อยเลยเพราะบางทีแดดร้อน ๆ เค้าเห็นเราเค้าก็เรียกไปกิน หรือบางทีคนแถวนั้นก็บอกร้านโชห่วยไว้ว่าถ้ารถขยะผ่านมา ก็ให้เข้าไปหยิบน้ำได้เลย แล้วเจ้าตัวเค้าค่อยมาจ่ายให้เราทีหลัง”
“เวลาขับรถนี่เราจะแบ่งเส้นทางไว้ แล้วเราจะวิ่งวนไปเก็บขยะเรื่อย ๆ ทุกเส้นทางให้ครบ แล้วก็จะวนกลับมาเส้นทางเดิมอาทิตย์ละ 2 รอบ

บางทีบางบ้านเค้ามาทิ้งขยะไม่ตรงรอบ คือทิ้งหลังจากเราเพิ่งเก็บไป แล้วกว่าเราจะวนมาอีกขยะมันก็เน่า จนส่งกลิ่นเหม็น ก็มีโดนร้องเรียนมาบ้าง ก็เป็นความท้าทายในหน้าที่เราเหมือนกัน”

“ส่วนมากชาวบ้านเค้าก็จะเข้าใจนะว่ามันขับยาก เวลาเราช้าเค้าก็จะรอนิดนึง เขาไม่ค่อยไล่เราหรอก เราก็จะเลื่อนรถไปเรื่อย ๆ พอได้จังหวะแอบเราก็จะหลบให้เค้า”

มีวันนึงผมรีบไปทำงานมาก รีบขับรถออกจากบ้านในซอยแคบ ๆ
ที่ปกติจะใช้เวลา 5 นาทีในการออกจากซอย แต่วันนั้นเสียเวลาประมาณ 15 นาที
เพราะต้องขับตามรถขายไก่ย่าง รถซาเล้ง รถบรรทุก รถยนต์ทั่วไปที่ขับช้าเท่าคนเดิน แล้วก็รถขยะ
ซึ่งกว่าจะมีจังหวะแซงได้แต่ละคันก็เสียไปหลายนาที ไม่ต้องสืบว่าวันนั้นไปสายหรือเปล่า

“ผมกลับบ้านไปเจอลูก ลูกก็บ่นนะว่าตัวเหม็น
ผมจะตรงเข้าไปอาบน้ำก่อนเลย เพราะเราไม่รู้ว่าตัวเราเปื้อนเชื้อโรคอะไรมาบ้าง

ช่วงโควิดระบาดหนัก ๆ เวลาออกไปเก็บขยะที่ไหนชาวบ้านเค้าจะปิดบ้านเข้าบ้านก่อนนะ เพราะพวกผมจะถือว่าเป็นกลุ่มเสี่ยง แต่ถ้าเป็นเมื่อก่อนเค้าก็จะยืนมอง ยิ้มให้เรา เรียกเรามากินน้ำบ้าง

คือเค้าไม่ได้รังเกียจพวกเราหรอก แต่เค้ารังเกียจโรค เราก็เข้าใจ เพราะว่าขนาดพวกเราเอง ตอนแรก ๆ ก็ยังกลัวเลย”

Loading next article...